Het is zaterdag 12 oktober, 8.15. Ons uit IJzersterkers, Hellingprofs, en aanhang samengestelde team heeft zich voor de Bongerd verzameld om vandaag een wereldtijd neer te zetten in de Veluweloop. Het is druilerig weer, maar de sfeer is goed. Meteen krijgen we een tegenslag te verwerken: één van onze toplopers, Martijn van Sluijs, is die nacht ziek geworden en zal niet kunnen starten. Even lijkt alles in duigen te vallen, maar gelukkig is onze held van de dag, Erik, bereid om na zijn eigen etappe ook de etappe van Martijn voor zijn rekening te nemen zodat hij in totaal 16 hardloopkilometers zal aftikken. Na een laatste instructie van ploegleider Alger wordt de groep in drieën gesplitst en zoekt iedereen zijn post op om alle wissels in deze estafette soepel te laten verlopen. Om 9.00 klinkt vervolgens het startschot voor onze, speciaal uit Amerika gehaalde, startster Camilla. Na elke etappe worden in een fractie van een seconde jasjes overgegeven, bidons verwisseld, lopershesjes doorgegeven, en nog een laatste aanmoediging geschreeuwd. Sjinkie Knegt zou jaloers zijn geweest op onze overgangen. Als een bezetene wordt het eerste deel afgewerkt waardoor we er na binnenkomst van Avelon voor de eerste herstart goed voor staan. Het is dan aan Bram om zijn uitstekende resultaat van vorig jaar te evenaren, zodat ons team een goede positie blijft houden. Zodra Bram gestart is, haast de rest zich naar het wisselpunt waar hij zal finishen om in spanning zijn doorkomst af te wachten. Zeer teleurstellend komt hij dit jaar niet als eerste maar als tweede door. Gelukkig staan er drie powervrouwen klaar om dit recht te zetten. Anna weet de koploper in te halen, en Lieke en Francine weten beide op nota bene mannenetappes onze positie in de voorste gelederen goed vast te houden. Onder luid gejuich komt die laatste het grasveld bij het herstartpunt op rennen om daar het lopershesje aan de derde groep te overhandigen. Even is er dan sprake om in de pauze het pannenkoekenhuis in de buurt op te zoeken vanwege het gure weer, maar al snel bedenken wij ons weer dat een IJzersterker geen kou kent. Even later vertrekt de derde groep om ons denkbeeldige stokje weer naar Wageningen terug te brengen. In Wageningen staat Martijn den Besten klaar om in de slotetappe te schitteren namens ons team en het ‘stokje’ over de finishlijn te slepen. Het mag gezegd worden dat hij daarvoor al de hele dag op de fiets op pad is geweest met het team om bij alle etappes de andere lopers aan te moedigen en dus verre van fris is. Uiteindelijk komt hij na in totaal 6:59:36 uur lopen binnen. Daarmee zijn we 30e geworden in de einduitslag, een prachtig resultaat waar we trots op mogen zijn. Om de goede hardloopdag af te sluiten en de benen wat los te schudden konden we op het veluweloopfeest gelukkig een welverdiend pilsje wegtikken. Volgend jaar maar weer.
